AŞK ŞİİRLERİ

BÖYLE SEVDİM İŞTE
Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni
gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka
yerde
olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu
kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden
ne
ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın
bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.

Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar
gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En
kızgın,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi
ve
ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok
edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.

Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,
gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni
ve o
doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu
zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.

Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün
yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Sevdim işte ötesi yok..






HAYATIN CİLVESİ

HAYATIN DERDİ,CİLESİ,HÜZÜNÜ,KEDERİ
HİÇ BİTMEZ SANIRSIN
SONU OLMAYAN BİR ÇUKURA DÜŞER GİBİ
YANLIZ HİSSEDERSİN KENDİNİ BU YOLDA

OYSAKİ SEN HAYATIN DERDİNİ ÇEKECEGİNE
BIRAK HAYAT SENİN DERDİNİ ÇEKSİN
ALDIRMA HİÇBİR ŞEYE, SALLA GİTSİN
NASIL OLSA YALAN DEGİLMİ BU DÜNYA


BIRAKIP GİTMEYECEGİZMİ ÖBÜR DÜNYAYA
NE GEREK VAR KALP KIRMATA
DÜŞMAN KAZANMAYA
DOSTLUK DURURKEN, DÜŞMANLIK NİYE

SEVGİ DURURKEN BU ÖFKE NİYE
BU KİN BU NEFRET NİYE
BAŞARAMIYOSAN EGER HAYAT OYUNUNU
SADECE ROL YAP

HAYAT SENİN O ACIYI ÇEKTİGİNİ ZANNETSİN
BIRAK ÇALIŞSIN DEVAM ETSİN
AMA SEN KENDİNİ ÜZME
DEDİGİM GİBİ ALDIRMA SADECE ROL YAP

GÖRÜCEKSİNKİ PEŞİNİ BIRAKICAKTIR DERT
HAYALLERİNİN ARDINDAN KOŞ.
BAŞARMAYI DENE, SEN YETERKİ İSTE
GERİSİ KOLAY, GELİRRRR GEÇER...



Beyaz Gülüm...





BİR AVUÇ TOZ

Bilmemki şimdi ben neyim
Kaç parçayım neredeyim
belkide başladığım yerdeyim
Şimdi hakikaten bir zerreyim


Sensiz hiç yok gibiyim
Arkada bıraktığın, küçük bir yığın
Yokluğunda dağılan, ellerinden savrulan
Bir avuç toz gibiyim

Yavuz Selim KILIÇ